niecić — ndk VIa, niecićcę, niecićcisz, niecićnieć, niecićcił, niecićcony książk. «powodować powstawanie ognia; rozpalać, zapalać, rozniecać» Niecić ogień, ognisko. przen. «wzniecać, wzbudzać, powodować» Niecić nadzieję, radość. Niecić bunt. niecić się… … Słownik języka polskiego
гнетить — зажигать, поджаривать хлеб, раздувая огонь , диал. загнежать зажигать , укр. гнiтити – то же, цслав. гнѣтити зажигать , сербохорв. стар. унитити зажигать огонь , словен. nėtiti – то же, чеш. nititi, польск. niecic раздувать . Бернекер (1, 312)… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
niecenie — n I rzecz. od niecić … Słownik języka polskiego
rozpalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozpalaćam, rozpalaća, rozpalaćają, rozpalaćany {{/stl 8}}– rozpalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozpalaćlę, rozpalaćli, rozpalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować … Langenscheidt Polski wyjaśnień